1. 1Alle angst is voorbij, nu zijn bron is verdwenen en daarmee alle angstgedachten verdwenen zijn. 2Liefde blijft de enige toestand in het nu, waarvan de Bron voor eeuwig en altijd hier is. 3Kan de wereld stralend en helder, veilig en uitnodigend lijken, terwijl al mijn vroegere vergissingen op haar drukken en mij verwrongen vormen van angst laten zien? 4Maar in het heden is liefde onmiskenbaar en zijn haar gevolgen zonneklaar. 5Heel de wereld straalt in de weerspiegeling van haar heilig licht, en ik zie een wereld die ten langen leste is vergeven.

2. 1Vader, laat Uw heilige wereld vandaag niet aan mijn blik ontsnappen. 2En laat evenmin mijn oren doof zijn voor alle dankliederen die de wereld zingt onder de klanken van de angst. 3Er is een werkelijke wereld die door het heden wordt behoed voor alle vroegere vergissingen. 4En ik wil vandaag alleen deze wereld voor mijn ogen zien.